Verkamaðurinn - 11.02.1928, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
trygging þess, að það mum dafna
og verða stéttinni til heilla. Áður
hafa sjómannasamtökin hér m. a.
strandað á því, að þau hafa verið
of sambandslaus við heildina, ein-
angruð frá hinum verklýðsfélög-
unum.
Sunnudaginn 5. Febr. var fé-
lagið stofnað. Voru stofnendur
mættir 34, en fleiri, sem ætluðu
að vera með í stofnuninni, gátu
ekki mætt, en verða þó með frá
byrjun, svo um 50 mega óhætt
teljast stofnendur. Nefndin lagði
fram lagafrumvarp, er að mestu
leyti var samþykt óbreytt. Ár-
gjaldið í félaginu er 5 krónur, en
inntökugjald 1 króna. Stjórnin er
skipuð 6 m/önnum, sem allir eru
kosnir í einu og allir eru starf-
andi stjómarmeðlimir, en skifta
með sér verkum. Þótti réttara að
láta þá varamenn, sem ella standa
utan stjómarinnar, taka fullan
þátt í stjórnarstörfum með, því
það er tíðara um sjómenn en aðra
verkamenn, að þeir séu fjarver-
andi og því nauðsynlegra, að
fleiri þekki fullkomlega stjórnar-
störfin. Þessir voru kosnir í
stjóm: Ámi Valdimarsson, Einar
Olgeirsson, Jóhann Kúld, Jón
Árnason, ólafur Þórðarson og
Zophonías Jónasson. Einar hafði
stjórnað fundinum fyrir hönd
Verkamannafélagsins og várð
eftir beiðni sjómianna meðlimur
félagsins; annars mega lögum
samkvæmt, auk stofnenda, aðeins
sjómenn vera félagar, og séu þeir
ekki útgerðarmenn að bátum yfir
10 smálestir.
Stjórnarstörfum var skift
þannig: Formaður Jóhann Kúld,
Gránufélagsgötu 17, ritari Árni
Valdimarsson, Aðalstræti 24,
gjaldkeri Zhophonías Jónasson,
Gránufélagsgötu 16. Varastjóm:
Einar Olgeirsson, Jón Árnason og
ólafur Þórðarson.
Sjómannafélagið er stofnað.
Sjómenn hafa hafist handa. —
Nú reynir á hvern einasta sjó-
mann, er duga vill sjálfum sér og
sinni stétt, að vinna ósleitilega að
því, að fá sjómenn inn í félagið.
Hver einasti sjómaður á Akur-
eyri, sem skilur nauðsyn og mátt
samtakanna, þarf að hafa sam-
emast félagsskap stéttarbræðra
sinna, áður vertíð byrjar. Og þá
kemur röðin að sjómönnum ann-
arstaðar á Norðurlandi.
Verkefnið er mikið. Enginn
góður drengur í sjómannastétt
má nú liggja á liði sínu.
-----o-----
Eimskipafélagið og
Norðurland.
Vel fer á því, að menn séu
hvattir til að styðja Eimskipafé-
lag fslands í samkepninni við út-
lendu félögin. Lélegur íslend-
ingur vœri það, og fram úr
lagi skammsýnn, sem ekki ósk-
aði þess af heilum hug, að
hagur innlenda félagsins mætti
blómgast, og að því mætti auðn-
ast að yfirstíga keppinauta sína.
Það hljóta því að vera þegjandi
samtök allra þeirra, sem skip
nota, að láta að öðru jöfnu ís-
lensku skipin sitja fyrir vöru-
flutningum, og sömuleiðis að nota
þau til ferðalaga, eftir því, sem
við verður komið. En til þess að
sú ræktarsemi geti almenn orðið,
verða menn auðvitað að gera ráð
fyrir að forráðamenn ísl. félags-
ins hagi ferðum skipanna þannig,
að sem hagfeldast geti orðið
að nota þau. Á þessu þykir vera
nokkur misbrestur, og það ekki
að ástæðulausu. Á síðastliðnu ári
þóttist félagið taka upp hraðferð-
ir milli Norður-, Vestur- og Suð-
urlands, í svipuðum anda og Sam-
einaða félagið hafði áður upp tek-
ið. En sá ljóður varð á með ferðir
þessar, að þeim voru ætlaðir 6
dagar á áætluninni milli Akureyr-
ar og Reykjavíkur, þar sem Sam-
einuðu skipin fóru sömu leið á 2
dögum. Þessi munur blæddi
ferðamönnum í augum, og kusu
þeir sér því heldur farmeðdönsku
skipunum, þótt þeir hefðu marg-
falt heldur kosið að ferðast með
hinumi Þeim fanst of mikið að
leggja 4 daga fæðispeninga í söl-
urnar fyrir þjóðCræknina, auk
tímans, sem mörgum er dýrmiæt-
ur. Oft og tíðum urðu skipin að
liggja á höfnunum, til að bíða eft-
ir áætlun, og komu svo iðulega til
Reykjavíkur 1 eða 2 dögum fyr
en áætlunin sagði til, svo ferðin
styttist að mun. En þess gættu
menn ekki, þegar þeir litu á áætl-
unina og sneru því baki við skip-
unum. Menn gættu heldur ekki
hins, að þegar á sumarið leið,
dvaldist dönsku skipunum einatt
á Siglufirði á suðurleið, svo ferð
þeirra varð oft og einatt lítið
fljótari en hinna. En áætlunin
blekti, óþarflega langdregin hjá
þeim íslensku, en fljótar en við
varð staðið hjá þeim dönsku.
Nú á þessu ári er úr þessu
bætt. Hraðferðirnar eru nú látn-
ar ganga með sama hraða og hjá
dönsku skipunum, nerna hvað
tveimur höfnum er bætt inn á, í
sumum ferðunum, og er ekkert
við því að segja. En gallinn er,
hve seint ferðir þessar byrja,
hraðferðimar ekki fyr en í Júní-
lok, og til þess tíma eru ferðir
Eimskipafélagsins milli Akureyr-
ar og Reykjavíkur óhæfilega
strjálar. Núna líða t. d. nærri 10
vikur milli ferða til Reykjavíkur.
Engin ferð fellur héðan til höf-
uðstaðarins, með skipum Eim-
skipafélagsins, frá 22. Jan. til 29.
mars. Á þeim tíma falla aftur á
móti 2 ferðir að sunnan, og verð-
ur líklega að telja það viðunandií
til þess að gera ekki óhæfilegar
kröfur til félagsins. En hitt verð-
ur að teljast óþolandi, að gefa
heilan landsfjórðung alveg á náð-
ir útlendu félaganna með ferðir
til höfuðstaðarins í 2'/3 mánaðar,
þó að vetri sé. Þetta verður því ó-
fyrirgefanlegra, þegar þess er
gætt, að félagið hefði mjög lítið
þurft á sig að leggja, til þess að